Focus

De laatste weken wordt er door mijn fans (a.k.a. mijn moeder en mijn oudste zoon) af en toe gevraagd wanneer ik weer een blogpost ga schrijven. 
Ik geef het toe, ik was wel van plan om vaker iets te plaatsen dan nu het geval is. Voor mezelf heb ik wel een duidelijk idee waarom dat tot nu toe nog niet gelukt is, maar het is vrij lastig uit te leggen. Toch ga ik het proberen.
We hebben natuurlijk dat hele ‘introvert dus niet kunnen opladen met mensen om je heen’-ding. (Toen de scholen weer begonnen lag er veel sneeuw, waardoor sommige gezinsleden een paar dagen extra thuis waren. Uiteindelijk was ik in die week alles bij elkaar ongeveer 9 uur alleen, en daarna kwam de voorjaarsvakantie. Batterij klein beetje opgeladen, maar niet genoeg.)
En dan is er nog het ADD-achtige brein. Ik heb geen diagnose ADD, want daarvoor moet je als kind én als volwassene voldoende kenmerken hebben. Ik ben in 2018 getest en daar kwam uit dat ik als volwassene 7 van de 9 kenmerken heb, maar als kind slechts 2. Dus geen diagnose, maar in de praktijk des levens wel de ‘lasten’ van een chaotisch brein. Zonder verklaring hoe dat nu precies komt.
Bij mij komt het vooral neer op een probleem met planning en organisatie, moeite met overzicht houden, snel overprikkeld zijn, moeite met inschatten hoe lang iets duurt en ook de tijd uit het oog verliezen (en daardoor vaak te laat komen), verstrooidheid/ vergeetachtigheid, en om dat laatste te bevestigen is er vast nog meer dat ik vergeet te noemen. (Het papier met de uitslag zelf zit ergens in een verhuisdoos… en nee, ik weet niet welke.)
Zelf vind ik dat ik soms ook kan hyperfocussen, al kwam dat toen niet uit het onderzoek. Maar om een voorbeeld te noemen: toen mijn moeder in 2009 borstkanker kreeg, had ik in een avond alles maar dan ook alles op internet gelezen wat daarover ging, van de verschillende stadia tot behandelmethodes en de resultaten daarvan bij verschillende ziekenhuizen. Ik bedoel maar. 
(Met mijn moeder is het gelukkig goed gekomen, zoals mijn twee fans al weten ;) )
Hyperfocus vind ik trouwens niet echt een nadeel, al kan het bijvoorbeeld wel betekenen dat je gezin heel laat avondeten krijgt omdat jij te veel gefocust bent op iets interessants om aan dat soort onbelangrijke dingen te denken.
Dus ja. Mijn hersenen werken op onnavolgbare manieren. Daardoor ben ik niet zielig of zo, en in mijn hoofd is het nooit saai. Maar dit besef helpt me wel om dingen te verklaren en accepteren voor mezelf, ook al is het nog steeds lastig om aan anderen uit te leggen wat nu eigenlijk het ‘probleem’ is. Ik krijg bijvoorbeeld sinds de verhuizing af en toe de vraag of ik werk, van nieuwe mensen die ik ontmoet. Nee, ik werk niet, maar kan eigenlijk niet zo heel goed uitleggen waarom niet. In ieder geval niet in een kort gesprek. ‘Ik ben snel overprikkeld’ klinkt op een of andere manier als een understatement. ‘Het is voor ons gezin nu het beste als ik niet werk’ klinkt een beetje raadselachtig. Maar ja. Als ik het voor mezelf maar kan uitleggen is het goed. 
Deze week heeft mijn brein het extra moeilijk met focussen. Ik heb nog niet veel geschreven en als ik dat wel doe, kan ik niet echt mijn hoofd erbij houden. (Behalve, ironisch genoeg, bij een post over ADD.) En ook met andere dingen heb ik het deze week soms lastig. Ik bedenk allerlei nuttige dingen om te doen, zoals formulieren invullen die al bijna een week liggen te wachten. Maar het komt er niet uit. Alsof mijn gedachten steeds linksaf gaan op een weg waar ik eigenlijk rechtdoor moet. 
Ik denk dat het erop neerkomt dat ik gewoon moe ben en mezelf wat tijd moet gunnen. Eerder schreef ik dat ik in de eerste week na de kerstvakantie nooit te veel van mezelf verwacht. Nou, eigenlijk is het nu die week. (Al is het gelukkig wel beter weer :) )
Ik probeer dus om rustig aan te doen en mezelf niet te vergelijken met wie dan ook. 
En voor die formulieren heb ik al een methode bedacht: steeds twee minuten invullen en dan tussendoor iets anders gaan doen. Ben benieuwd of het werkt. Een complicerende factor is wel dat mijn man vroeg thuisgekomen is van zijn werk en nu op een paar meter afstand van mij naar een luidruchtige documentaire zit te kijken. Maar ja, wat is het leven zonder uitdagingen?