Mijmerdingen

De laatste weken wordt er door mijn fans (a.k.a. mijn moeder en mijn oudste zoon) af en toe gevraagd wanneer ik weer een blogpost ga schrijven.  Ik geef het toe, ik was wel van plan om vaker iets te plaatsen dan nu het geval is. Voor mezelf heb ik wel een duidelijk idee waarom dat tot nu toe nog niet gelukt is, maar het is vrij lastig uit te leggen. Toch ga ik het proberen. We hebben natuurlijk dat hele ‘introvert dus niet kunnen opladen met mensen om je heen’-ding. (Toen de scholen weer begonnen lag er veel sneeuw, waardoor sommige gezinsleden een paar dagen extra thuis waren. Uiteindelijk was ik in die week alles bij elkaar ongeveer 9 uur alleen, en daarna kwam de voorjaarsvakantie. Batterij klein beetje opgeladen, maar niet genoeg.) En dan is er nog het ADD-achtige brein. Ik heb geen diagnose ADD, want daarvoor moet je als kind én als volwassene voldoende kenmerken hebben. Ik ben in 2018 getest en daar kwam uit dat ik als volwassene 7 van de 9 kenmerken heb, maar als kind slechts 2.

Zoals veel mensen die van schrijven houden, ben ik introvert. Niks mis mee, we zijn zelfs de laatste jaren helemaal in. Er worden boeken over ons geschreven, websites en blogs opgericht. We zijn erg interessant ;) Voor mij is het gewoon een deel van mijn persoonlijkheid dat ik heel normaal vind. In deze coronatijd is het vaak een voordeel omdat ik toch al van nature afstand houd, mensen buiten mijn familie niet zomaar aanraak en geen feestnummer ben. Er is alleen wel één groot nadeel: het thuisonderwijs.  Introvert zijn betekent onder andere dat je energie kwijtraakt door bij andere mensen te zijn en juist energie krijgt van alleen zijn. Dus in normale tijden heb ik de eerste week na de kerstvakantie nodig om bij te komen en op te laden. Heel gezellig met z'n vijven thuis, maar na twee weken is het wel genoeg geweest. Zeker in de winter, als ik toch al minder energie heb. Die eerste week verwacht ik dus niet al te veel van mezelf. Maar nu viel ik meteen met mijn neus in het thuiso