Mijmerdingen

Mijn nicht Jolette Baakman, die een coachingpraktijk heeft, schreef pas een heel goede post over geluksgevoel . Ik wilde iets doen met haar tips en besloot te beginnen met bedenken waar ik allemaal dankbaar voor was. Misschien zou ik ook een gratitude journal kunnen beginnen, zoals Oprah in de jaren '90. (Ik doe meestal pas jaren of decennia later mee aan trends, die dan natuurlijk geen trends meer zijn, maar who cares). Ik zat op de fiets naar de Jumbo en bedacht hoe dankbaar ik was voor de bloesem aan de bomen, de blauwe lucht, gezondheid, enz. Ik zat helemaal in een happy flow. Ik kwam aan bij de Jumbo en stond beleefd te wachten op een winkelwagentje, terwijl ik probeerde afstand te houden en niemand in de weg te staan. Toen liep er een man langs me heen. Hij zei tegen een vrouw die net een wagentje wilde terugzetten: 'Geef maar hier hoor.' Mopperend in mijn mondkapje pakte ik het volgende wagentje. De flow was doorbroken. 'En ik ben NIET dankbaar voor mensen die vo

1 miljoen Nederlanders willen een boek schrijven. Die kreet lees ik regelmatig, al kan ik er nu niet direct een link voor vinden. Het lukt maar een heel klein percentage van al die mensen om een boek af te maken. Laat staan dat het uitgegeven wordt. Je kunt het natuurlijk altijd nog in eigen beheer uitgeven, maar dat kost geld en veel tijd en inspanning.  Als je daar achter komt, zakt de moed je wel een beetje in de schoenen.  Ondanks dat alles wil ik nog steeds een boek schrijven. Ik kan niet goed uitleggen waarom.  De drang om te schrijven heb ik al vanaf mijn jeugd. In het begin uitte zich dat vooral in verhaaltjes over dieren en kabouters, en kinderen die streken uithaalden. Later las ik ergens dat een meisje van 11 een boek had geschreven en ik dacht: dat kan ik ook! Ik zag het als een wedstrijd en dacht haar te kunnen verslaan door als 10-jarige een boek uit te brengen. Dat is niet helemáál gelukt... ;) Als kind was ik al een boekenwurm en misschien werkt het wel zo dat als je ma