Komt dat boek er nog?

1 miljoen Nederlanders willen een boek schrijven. Die kreet lees ik regelmatig, al kan ik er nu niet direct een link voor vinden. Het lukt maar een heel klein percentage van al die mensen om een boek af te maken. Laat staan dat het uitgegeven wordt. Je kunt het natuurlijk altijd nog in eigen beheer uitgeven, maar dat kost geld en veel tijd en inspanning. 
Als je daar achter komt, zakt de moed je wel een beetje in de schoenen. 
Ondanks dat alles wil ik nog steeds een boek schrijven. Ik kan niet goed uitleggen waarom. 

De drang om te schrijven heb ik al vanaf mijn jeugd. In het begin uitte zich dat vooral in verhaaltjes over dieren en kabouters, en kinderen die streken uithaalden. Later las ik ergens dat een meisje van 11 een boek had geschreven en ik dacht: dat kan ik ook! Ik zag het als een wedstrijd en dacht haar te kunnen verslaan door als 10-jarige een boek uit te brengen. Dat is niet helemáál gelukt... ;)
Als kind was ik al een boekenwurm en misschien werkt het wel zo dat als je maar heel veel leest, je vanzelf ook wilt gaan schrijven. Zeker als je een boek leest dat je slecht geschreven vindt. Als dit uitgegeven kan worden, dan moet het mij toch ook lukken? denk je dan. Of je wordt juist geïnspireerd door een boek met prachtig taalgebruik of een goede verhaalopbouw en dan denk je: dat wil ik ook kunnen!

Eigenlijk vind ik het best raar van mezelf (niet van anderen, vreemd genoeg) als ik zeg dat ik een boek wil schrijven. Alsof ik denk dat ik een geweldige schrijver ben of ga worden. 
Ik heb genoeg zelfkennis om te weten dat ik het niet in me heb om een bestsellerauteur te zijn. Maar ik wil wel leren beter te schrijven en uiteindelijk echt een boek (of liefst meerdere boeken) schrijven. Hoe onrealistisch het soms ook lijkt, dat is nog steeds mijn plan.

Ik heb door de jaren heen allerlei ideeën gehad, die ik meer of minder uitgewerkt heb, maar die allemaal onafgemaakt zijn gebleven. 
In mijn vroege tienertijd was ik bezig aan Dagboek van een tweeling. Ik vond een paar versies terug toen ik dozen uitzocht voor de verhuizing. Na een paar hoofdstukken hield ik met dat verhaal op. (Geen gemis voor de wereld ;) )
Later, toen ik een jaar of 19 was, had ik een idee voor een kinderboek over een meisje dat terugreisde in de tijd. Ze maakte kennis met een weesmeisje dat op zoek was naar haar broertje en besloot haar te helpen om hem terug te vinden. Het speelde rond 1675 en ik had niet echt een idee hoe ik het moest aanpakken om daar research naar te doen. Google bestond nog niet en ik deed maar wat. Maar de inspiratie was volop aanwezig. 
Dat idee heeft jaren in mijn hoofd gezeten. In mijn au pair-tijd in Zuid-Afrika, rond mijn 21ste, leende ik een boek van de bibliotheek: How to write and illustrate children’s books.
Ondanks dat kwam mijn boek niet af en bleef ik een beetje in de onderzoeksfase hangen. Ik kreeg het drukker met werk en school. Het schrijven verdween een beetje naar de achtergrond, hoewel er nog steeds verhalen in mijn hoofd zaten.
Op een gegeven moment werden het verhalen over volwassenen. Ik had een idee voor een boek, alweer over tijdreizen, waarin een aantal gebeurtenissen uit mijn eigen familiegeschiedenis verwerkt waren. Ook dat bleef in de aantekeningenfase steken.
Ik vond het gewoon een leuke bezigheid en was voor zover ik me herinner nooit erg serieus met schrijven bezig (al zou mijn jongere ik dat ongetwijfeld tegenspreken). Het was meer een wens, iets dat ik echt zou gaan doen als ik meer tijd had. Maar ja, die had ik niet.

In de afgelopen vijf jaar is dat langzamerhand veranderd en ben ik steeds meer gefocust bezig gegaan met schrijven. Het is een lang proces, zoals dat bij mij vaker gaat. 
In het begin was ik vooral bezig met het bestuderen van schrijvers en hun vak via Youtube, Pinterest en Facebookgroepen. Later kocht ik ook boeken over het schrijfproces, probeerde ik met wisselend succes een schrijfroutine in te stellen en deed ik mee aan de 365 writing challenge.
Ik had al sinds 2005 een nieuw idee in mijn hoofd voor een roman. De werktitel is Project M en ik ben het dus al een jaar of vijftien aan het uitwerken, met pauzes van soms jaren. In de tussentijd zijn er personages verdwenen en vervangen door andere, mijn hoofdpersoon wordt steeds ouder en mijn aantekeningen uit de begintijd kloppen al lang niet meer. Maar ik ploeterde door.

Eind 2020 stuitte ik met Project M op een plotprobleem en toonden de harde cijfers aan dat ik er naar verhouding te weinig aan werkte, en toen wist ik even niet meer hoe het verder moest. 
In de afgelopen weken ben ik tot de conclusie gekomen dat ik in ieder geval nog steeds een boek wil schrijven en niet alleen korte teksten. Die gaan me wel makkelijker af, maar dat betekent niet dat ik daar genoegen mee neem. Ik wil mezelf uit mijn comfort zone duwen. Nu is alleen de vraag: welk boek? Verder aan Project M of toch een nieuw idee uitwerken? Of allebei tegelijk? 
Daar ben ik nog niet uit.
Wordt vervolgd...