Mijmerdingen

Toen ik begon met dit blog, had ik bedacht dat ik ook over boeken zou gaan schrijven. Maar ik realiseerde me pas later dat het misschien niet zo interessant is als ik mijn mening geef over een boek van bijvoorbeeld 60 jaar geleden. Want ik lees wel eens nieuwe boeken, maar vaak ook heel oude. Pas kreeg ik bijvoorbeeld de omnibus van Joop ter Heul kado. Het eerste boek daarvan is geschreven in 1919.   Eigenlijk lees ik gewoon waar ik zin in heb en waar ik toevallig op stuit, en dat zijn boeken uit verschillende tijden en genres.  Voor tips over de nieuwste boeken moet je dus niet bij mij zijn ;) Ik was als kind een echte boekenwurm. We hadden geen tv of andere afleidende schermen, dus lezen en (buiten) spelen waren de voornaamste opties voor tijdverdrijf. En als ik mocht kiezen werd het lezen. Er zijn veel foto's van mij met een boekje in een hoekje, zo verdiept dat ik niet eens merkte dat er een foto werd genomen. Nu lees ik minder dan toen, maar ik doe het nog steeds graag. Ik lee

“Ik denk dat we hier een geval van hyperfocus hebben,” zei ik om half 6. “Uhu,” zei mijn man. Ik zat al vanaf het middageten achter mijn laptop. Ik had sindsdien niet gegeten of gedronken, was nog niet buiten geweest en had de groene container niet op tijd aan de straat gezet. Ik was vergeten boodschappen te doen. Ik was halverwege het aankleden blijven steken en droeg een spijkerbroek en het shirt waarin ik had geslapen. Ik begon een beetje te stinken. En dat alles om een paar fotoboekjes te maken voor moederdag, voor mijn moeder en mijn twee schoonmoeders. We sturen de kadootjes meestal op, omdat onze ouders niet om de hoek wonen.  Elk jaar denk ik: ik wil weer eens een fotoboekje maken voor moeder-/vaderdag. (Vroeger deed ik dat wel eens, een jaar of 7 geleden.) Elk jaar begin ik te laat en dan bestel ik maar een ander fotokado, dat sneller klaar is. De oma’s en opa’s zwemmen inmiddels in de mokken, onderzetters en andere voorwerpen met foto’s van hun kleinkinderen erop.  Dit jaar z