Valkuil

De laatste tijd wordt mijn blog weinig gelezen. Dat kan ik zien aan de statistieken (nee, ik kan niet zien wie mijn lezers zijn ;) ). Waarschijnlijk komt het deels doordat ik mijn blogposts niet meer aankondig op mijn persoonlijke Instagram-account, maar op een nieuw openbaar account. En voor zover ik het begrijp, werkt het algoritme van Instagram zo: hoe minder posts en volgers, hoe lager in de ranglijst en hoe minder mensen je kunnen zien. Dat schiet natuurlijk niet op, maar ik vind het eigenlijk niet zo erg. MAAR: dat is juist een valkuil.

Aan de ene kant ben ik met dit blog begonnen om te oefenen met schrijven, gewoon voor mezelf. Maar aan de andere kant is het ook een middel om te leren delen wat ik geschreven heb. En zo te leren omgaan met kritiek, en gewoon al met het feit dat mensen het kunnen lezen. Ook zonder kritiek vind ik dat al spannend genoeg. En juist omdat het spannend is, vlucht ik er onbewust van weg en vind ik het dus niet zo erg dat er minder mensen meelezen. 
Je zou dat natuurlijk kunnen zien als een win-win situatie. Maar ik zie het toch ook een beetje als een onwelkome kans om me te verstoppen. Hoe meer lezers hoe beter, want dan leer ik meer. In theorie, natuurlijk.
Mijn moeder zei, na mijn opmerking dat mijn blog steeds minder gelezen werd, dat ze eens aan haar zus zou vragen om het te lezen. Waarop ik meteen zei: ‘O nee hoor, dat hoeft niet. Zo goed is het niet.’ Instinctieve vluchtreactie. En die wil ik dus tegengaan, al weet ik nog niet hoe.

In een notendop is mijn 'probleem' dus:
Hoe zorg je, als iemand die wil leren om schrijfsels te delen maar dat nog best lastig vindt, dat meer mensen je blog gaan lezen, terwijl het tegennatuurlijk voelt om daar veel mee bezig te zijn?

Een van de redenen dat ik het eindelijk aandurfde om een blog openbaar te maken was dat ik verhuisd was naar een plaats waar ik helemaal niemand kende. De kans dat ik zomaar op straat iemand tegen zou komen die iets van mij had gelezen, was heel klein. Maar die wordt natuurlijk groter naarmate ik hier langer woon. En dat vind ik ook best spannend.

Sommige van mijn vele lezers (...) denken nu misschien: waar doe je zo moeilijk over?! Je hebt toch geen gevoelige informatie gedeeld of zo? 
Tja, ik denk dat dit een klassiek probleem is van introverte mensen. Het delen van wat dan ook, met wie dan ook, is een Groot Iets. En zeker het delen van je gedachten over persoonlijke onderwerpen, met mensen die je misschien wel of misschien niet kent, of die jou misschien niet eens mogen… dat is een Enorm Groot Iets. Lastig uit te leggen aan mensen die daar zelf geen moeite mee hebben.  

Wat mijn ‘probleem’ betreft: ik ben er nog niet uit. Voorlopig laat ik het zo maar even doorkabbelen. 
Als je tips hebt zijn die welkom, en kritiek mag natuurlijk ook, hoe meer hoe beter. Of misschien toch niet. Weet je wat, zie maar wat je doet ;)