Voortgang schrijfprojecten

Hoe gaat het eigenlijk met mijn schrijfprojecten en -plannen voor dit jaar?
Daar kan ik kort over zijn: niet zo goed. Naast mijn blog schrijf ik niet zoveel, alleen in mijn journal.
Op 30 januari schreef ik (in mijn eerste blogpost): 
Wat ik wil gaan schrijven in 2021: 
korte verhalen, blogposts, schrijfoefeningen, observaties van de wereld om me heen. 
Misschien ga ik verder aan mijn boek of begin ik aan een nieuw project. 
Ook wil ik mezelf meer pushen om wat ik geschreven heb te delen met anderen. Bijvoorbeeld door dit blog. En door mee te doen met de wekelijkse schrijfopdracht van Schrijven Online.

Wat heb ik daarvan gedaan?

Ik heb natuurlijk blogposts geschreven en gedeeld, dat is wel een vooruitgang en echt iets nieuws voor mij.

Ik heb welgeteld één keer meegedaan met de wekelijkse schrijfopdracht van Schrijven Online. Ik kreeg goede reacties, iemand vroeg zelfs of ik de week daarna weer mee wilde doen. Dat was ik ook echt van plan, maar het is niet gelukt. Eerst keek ik elke week wat de opdracht was en dan maakte ik een opzetje of zelfs wat meer dan dat. Maar als het dan tijd was om het te plaatsen op het forum was ik nog niet klaar of niet tevreden, en dan kwam de volgende opdracht er al bijna weer aan. Dat gaf me wat teveel stress en toen besloot ik er maar even mee op te houden. De laatste keer dat ik het probeerde was in april. 

Korte verhalen, schrijfoefeningen en observaties van de wereld om me heen: helaas weinig mee gedaan.

Ik ben ook nog steeds niet verder gegaan aan mijn boek (Project M). De liefde is een beetje over, al weet ik niet precies waarom. En ik weet ook niet of het nog terugkomt. 
Soms zou ik willen dat ik een groot fictieproject had waar ik graag aan wilde werken, zoals Project M vorig jaar was. Dat motiveerde me echt en ik was er altijd mee bezig. Ook als ik geen tijd had om te schrijven. Dan dacht ik na over personages en locaties en allerlei andere dingen. En alle schrijftips die ik tegenkwam, kon ik ergens voor gebruiken. Nu niet, en dat mis ik.
Ik wacht nu eigenlijk op meer rust en tijd om serieus en objectief naar Project M te kijken. Want er zijn, behalve ontbrekende geestdrift, ook logische redenen om er niet mee verder te gaan. Het plot was nooit erg sterk en ik kreeg de motivatie van de hoofdpersoon niet goed in beeld. Ik hoopte dat het tijdens het schrijven duidelijker zou worden. Maar dat was nog niet gebeurd toen de gigantische motivatiedip toesloeg. Dus op dit moment weet ik gewoon nog niet hoe het verder zal gaan. Misschien laat ik het op de plank liggen en ga ik een ander idee uitwerken.

Een nieuw project is ook nog niet van de grond gekomen, al ben ik wel begonnen met het interviewen van mijn ouders over dingen die zij vroeger hebben meegemaakt. Als eerste over de tijd die mijn vader als 8-jarige na de oorlog doorbracht in Denemarken om aan te sterken. En zoals in elke familie zijn er nog veel meer verhalen en herinneringen die over een aantal jaar verloren zullen gaan, als ze niet vastgelegd worden. Daar wil ik iets mee doen, al weet ik nog niet precies wat. Misschien ga ik de verhalen bundelen voor de familie, zodat de jongere generaties ze ook kunnen lezen. Misschien ga ik dingen verwerken in een fictief verhaal. Daar ben ik nog niet helemaal uit. 

Dit jaar verloopt heel anders dan vorig jaar, wat schrijven betreft. Vorig jaar had ik in mei en juni nog wat productieve uren voordat ik me op de verhuizing stortte. En in september, oktober en de eerste helft van november had ik ook wel een goede schrijftijd. Daarna begon het terugkerende fenomeen Winterdip, dat tot ongeveer eind februari duurde. (Daardoor heb ik meestal weinig energie over voor dingen die niet noodzakelijk zijn.) Dit jaar was het einde van de dip vrij lastig te herkennen, want we hadden natuurlijk ook te maken met de lockdown vanaf half december. Die hakte er bij mij behoorlijk in, vooral de sluiting van de scholen. 
Pas toen vorige maand de middelbare scholen weer volledig open waren, begon ik voorzichtig weer te denken aan het instellen van een schrijfroutine. Maar dat is door allerlei optredende verkoudheden en periodes van thuisquarantaine nog niet helemaal gelukt. 
Nu heb ik nog een kleine window of opportunity van tweeënhalve week voordat de zomervakantie begint. 
Gelukkig heb ik geleerd om mezelf qua doelen en voornemens niet teveel druk op te leggen. Ik ben dan ook niet boos op mezelf, wel soms gefrustreerd door de omstandigheden. Maar ik blijf goede hoop houden dat het binnenkort beter gaat. En zo niet, dan ga ik gewoon in september weer met frisse moed verder.