Hoe het was

Misschien wordt het eens tijd voor een update over de hotel(mini)vakantie. Ik had eerst een heel stuk geschreven over wat we hebben gedaan en hoe het hotel beviel en wat voor weer het was, maar daarmee verveelde ik mezelf nogal en ik dacht: dit is tenslotte geen reisblog. Dus ik heb het even wat ingekort.

ADD-vriendelijk?

De inpakstress van tevoren bleek niet veel minder te zijn dan voor een vakantie in een huisje of stacaravan, al hoefden we natuurlijk minder mee te nemen. Geen wc-papier, hagelslag of theedoeken. Maar we zouden 's ochtends om half 9 proberen te vertrekken, met uitloop tot half 10 (het werd 9.41). En dus kon ik vrij lastig mijn inpakstrategie toepassen. Ik ben erachter gekomen waarom ik een last minute-inpakker ben: ik wil graag ALLES bij elkaar zien wat ik mee wil nemen. Dus verzamel ik het meestal in de loop van een paar uur op een groot oppervlak, liefst een tweepersoonsbed, per categorie gestapeld of neergelegd. Dan kijk ik hoeveel tassen of koffers ik nodig heb en daarna ga ik systematisch inpakken. Niet de ideale manier voor iedereen, vermoed ik, maar dit werkt voor mij om overzicht te houden. En het kan ook best als je om 5 uur ‘s middags vertrekt, maar in dit geval moest ik al de dag ervoor aan de slag. En we hadden in de ochtend natuurlijk nog dingen nodig zoals haarborstels en dergelijke en ik was bang dat ik die zou vergeten. Ik was het overzicht kwijt. Natuurlijk had ik een lijst, maar op het laatst keek ik daar om een of andere reden niet meer naar, zodat ik er pas onderweg achter kwam dat de nieuwe autopapieren (vanwege nieuwe verzekering) nog thuis lagen. Gelukkig is dat goed afgelopen. 
Inpakstress op de heenweg was dus niet echt vermeden en dat zal er misschien altijd wel een beetje bij horen. Maar de ochtend van het vertrek naar huis was zeker ADD-vriendelijk. Inpakken, ontbijten en wegwezen. Zoveel rustiger dan met een hoog stressniveau een huisje schoonmaken vóór een bepaalde tijd, die angstaanjagend snel dichterbij komt. 
Op de terugweg zei ik tegen mijn man dat het de eerste relaxte vakantie was in een jaar of zeven, en daarmee bedoelde ik vooral de vertrekdag. Want de dagen tussen aankomst en vertrek zijn meestal wel vrij ontspannen. 

Introvert-onvriendelijk?
Eigenlijk vond ik het best leuk om met het hele gezin op een kamer te zijn. We hebben wel na de eerste nacht oordopjes en neusspray gekocht. Want mijn dochter had weer eens last van De Snuif. Ze is dan meestal niet echt verkouden, maar ze haalt wel zo ongeveer elke minuut haar neus op, vooral als ze in bed ligt. Dat is al genoeg om mij tot waanzin te drijven als er twee slaapkamerdeuren en een stukje overloop tussen zitten, laat staan als we in dezelfde kamer zijn. Dus de oordopjes waren een uitkomst.  Ik zei in mijn post over de vakantie dat ik plannen had voor als ik alleen wilde zijn: wandelen of mijn koptelefoon opzetten. Maar uiteindelijk heb ik daar geen behoefte aan gehad.

Tijdens die vier dagen heb ik het allemaal goed uitgehouden en er zelfs wel van genoten. Maar toen we eenmaal thuis waren, kwam er wel een reactie op de opeenstapeling van prikkels. Mijn man en ik waren allebei aan een week rust toe. (Hij is ambivert, dat is een combinatie van introvert en extravert.) We gingen nog wel een keer een middagje naar Ikea, maar dat bleek eigenlijk al teveel te zijn, we werden er niet gelukkig van. We hadden rust nodig en die hebben we dan ook maar genomen.
Wat ik hierdoor weer eens besefte was dat ik vaak een uitgestelde reactie heb op drukte. Het gaat op het moment zelf goed, maar de weerslag komt later.

Dus… deze vorm van vakantie is niet ideaal voor introverte mensen. Maar dat wisten we eigenlijk al.

Voor herhaling vatbaar?
Ik weet niet of we het nog een keer gaan doen op deze manier. Ideaal zou zijn: een goedkoop maar sfeervol hotel, en dan misschien twee of drie kamers naast elkaar, verbonden met deuren. En dan wat langer dan vier dagen. Misschien ga ik daar de volgende keer eens onderzoek naar doen. Of toch weer een huisje of stacaravan, maar dan van tevoren een ADD-vriendelijke vertrekdag plannen. Een hele uitdaging, maar gelukkig heb ik nog bijna een jaar om daarover na te denken. En mijn ADHD-boek te lezen.

Zomervakantie
Ik schrijf dit aan het einde van de vijfde week zomervakantie. Volgens mijn inschatting zou ik na ongeveer vier weken last krijgen van de drukte om me heen en dat klopte wel ongeveer. Dus ik ben nu vrij snel overprikkeld en heb steeds meer behoefte aan rust. Maar het einde is gelukkig in zicht.
Ik heb ook al schrijfplannen voor na de vakantie. Ik wil weer gaan meedoen aan de 365 writing challenge die op 12 september begint. Met een nieuw boek, of een variatie op Project M. Daar heb ik wel zin in.
Maar ik verheug me niet op het vroege opstaan na de vakantie. En ik wens weer eens dat er een mogelijkheid bestaat die het goede van de vakantie en het goede van de schoolweken combineert. Schooltijden van 10 tot 4 of zo. Sporten, zwemles en andere afspraken alleen op studiedagen, die voor alle scholen op dezelfde dag vallen. En nergens op tijd hoeven komen en een gratis schoonmaakster…
Sorry, ik liet me even gaan.