Een zomerzotheid

In 1927 kwam Een zomerzotheid van Cissy van Marxveldt voor het eerst uit. Daarna is het nog vele malen herdrukt en het wordt nog steeds gelezen door mensen van allerlei leeftijden.

Het gaat over vijf vriendinnen van een jaar of 17, die op vakantie zijn op de Veluwe. In de buurt trekt een groepje studenten in een zomerhuis en ze maken kennis met elkaar. Romantiek hangt in de lucht. Maar wat de meisjes niet weten, is dat de jongens ze een lesje willen leren...

Robbert, die jonkheer is, heeft vóór hun ontmoeting toevallig opgevangen dat de meisjes nogal onder de indruk zijn van zijn adellijke titel. Hij hoort ze minachtend praten over mensen van lagere komaf. Robbert besluit zich voor te doen als de chauffeur. Zijn vriend Gerrit Jan, een boerenzoon uit de Achterhoek, wordt voor één zomer de jonkheer. Dit leidt tot allerlei komische situaties. Het wordt ook nog spannend: zal de romantiek in stand blijven als de persoonsverwisseling bekend wordt?

Ik vind het een ideaal boek om in de zomer te lezen, zoals de naam al suggereert. Het geeft een zorgeloos gevoel en het zit vol met humor.

Maar het is voor mij niet zomaar een leuk boek, het is ook nog eens nostalgisch en bijzonder.

Vroeger hadden wij thuis een oude druk, waarin woorden nog in de oude spelling stonden. Mia strekte haar beenen, Dot droeg een rooden avondjas en Pit omklemde haar avondtaschje. Maar dat niet alleen, het boek was waarschijnlijk ooit van mijn opa geweest. Deze opa is omgeven met geheimzinnigheid omdat vrijwel niemand in de familie hem echt goed heeft gekend; hij is al in 1945 overleden. Mijn oma bleef met 9 kinderen achter, waaronder mijn vader van 7 jaar.

Opa Visser was leraar Engels en hij had dan ook bij een Engelse liedtekst in het boek een verbetering geschreven. Hij had ook streepjes gezet bij stukjes die hij grappig vond, fouten verbeterd en woorden doorgestreept die hij niet netjes vond.

Kort geleden hoorde ik dat het helemaal niet zeker is dat dit boek van opa Visser was en dat dus ook iemand anders die streepjes en woorden erin gezet kan hebben. Maar dat wil ik eigenlijk niet weten. Want door dit boek voelde ik me een klein beetje verbonden met mijn onbekende opa. Hij had het boek vastgehouden en gelachen om dingen die ik ook grappig vond. En eigenlijk wil ik dat gevoel in stand houden.

En was nog iets aan de hand met onze uitgave van Een zomerzotheid: het boek was niet compleet. Het laatste stuk ontbrak, juist dat gedeelte waar het echt spannend werd. Dat was natuurlijk frustrerend. Op een dag, een jaar of dertig geleden, leende ik het boek van de bibliotheek (een nieuwere druk, die ik maar raar vond omdat benen met één e werd geschreven) en toen kwamen we er eindelijk achter hoe het verhaal eindigde. Ik heb de bladzijden overgetypt en toen heeft mijn vader die op ingenieuze wijze bij het boek gevoegd en er een kaft omheen gemaakt. Het is jammer dat we de originele omslagtekening niet meer hadden, maar het was al heel leuk om het boek compleet te hebben. 
Dit bijzondere boekwerk staat bij mijn ouders in de kast. Zelf heb ik ooit een afgeschreven exemplaar gekocht in de bibliotheek. (Ik heb meer van zulke boeken, die lelijk staan te zijn in de boekenkast, maar ik doe ze pas weg als ik een betere versie vind.) 

Ik lees het boek om de paar jaar. Deze zomer waarschijnlijk niet, omdat ik mezelf probeer te leren eerst dingen af te maken voordat ik aan iets nieuws begin. En ik werk me nu door de lijst van mijn vorige blogpost heen. 

Een zomerzotheid hoort om allerlei redenen bij mijn lievelingsboeken. Een kijkje in het leven van 100 jaar geleden. Nostalgie, de schrijfstijl, de humor, de personages. 

Soms leen ik het boek van mijn ouders. Maar ook als ik in mijn eigen afgeschreven boek lees, weet ik nog wel ongeveer waar de streepjes stonden. En bij die stukken denk ik even aan mijn opa.

Heb jij ook een boek waar een verhaal aan vastzit?