Mijmerdingen

Tijd voor mijn jaarlijkse blogpost, zou je haast gaan denken. Maar wie weet wat de toekomst nog brengt. Door recente ontwikkelingen begin ik te denken dat ik het missende puzzelstukje heb gevonden. Want ik had nooit een sluitende verklaring voor de dingen die het dagelijks leven voor mij soms ingewikkeld maken.  Ik ben introvert, waarschijnlijk ook hooggevoelig, en heb veel kenmerken van AD(H)D. Maar dat verklaart niet helemaal waarom ik het lastig vind om veel tegelijk te doen, waarom ik veel tijd nodig heb om bij te komen na een activiteit of gesprek, mijn bezigheden niet te dicht op elkaar moet plannen, waarom ik naast mijn gezin tot nu toe geen baan denk aan te kunnen, en waarom ik soms onverklaarbaar heftig reageer op bepaalde dingen. Of waarom ik uiteindelijk de diagnose AD(H)D niet heb gekregen. The missing link is misschien wel: autisme. Het woord is ooit eens genoemd door een psycholoog die mij niet zelf gezien had. Er was namelijk in de psychologenpraktijk (waar ik onderzocht

Het is even geleden dat ik hier iets heb geschreven. Dat kwam deels door de winterdip, deels doordat ik (geïnspireerd door het nieuwe jaar) nadacht over mijn keuzes in 't leven, en deels door het ondefinieerbare ADD*-ingrediënt.  Dat laatste is een fenomeen waardoor ik van de ene op de andere dag geen motivatie meer kan opbrengen voor iets waar ik vóór die tijd veel plezier in heb gehad. Het gaat dan meestal om dingen voor mezelf, bijvoorbeeld hobby's of werk. Het komt voor zover ik weet (gelukkig) niet voor bij dingen die ik doe voor anderen. Of misschien blijf ik die dingen langer doen uit plichtsbesef.  In ieder geval wil het ADD-brein gewoon af en toe ineens 'iets anders'. Ik heb jaren de droom gehad om een boek te schrijven en later voornamelijk de behoefte om veel te oefenen met schrijven, waar dan ooit wel eens een boek uit zou voortkomen.  En toen van de ene op de andere dag was dat voorbij. Niet dat ik nu helemaal niet meer schrijf. Ik heb nog steeds een  dagbo

Afgelopen zaterdag kwam ik een kastje met zwerfboeken tegen en ik zag er een boek van De Vijf in liggen. Ik voelde meteen een vlaag van jeugdsentiment opkomen.  Als meisje van een jaar of tien, en ook nog wel ouder, las ik deze boekenserie. Ik hield van avontuur en vond het heerlijk om erover te lezen. Kinderen die stoere dingen doen, misdaden oplossen en geheimzinnige dingen ontdekken. Ik smulde ervan en het inspireerde mij om zelf op avontuur te gaan. Dus ik besloot het boekje uit pure nostalgie mee te nemen. (Daarbij vergat ik even dat ik jaren geleden mijn boeken van Enid Blyton naar een kringloopwinkel had gebracht, omdat ik ze niet meer las en ze voor mijn kinderen veel te ouderwets zijn.)  Toen ik in het boek begon te lezen, verheugde ik me op hetzelfde gevoel van avontuur als vroeger.  Maar ik vond het eigenlijk vrij lastig om erin te komen. Het verhaal komt heel langzaam op gang en de personages komen over als karikaturen van echte mensen. De kinderen praten ongeloofwaardig a

Eens in de zoveel tijd doemt er een fenomeen op in mijn dagelijks leven. Ik noem het een Ongefocuste Dag. (Ja, ik weet dat een dag niet kan focussen, maar spreek jij altijd correct Nederlands tegen jezelf? 😜) Het is een dag waarop het vrijwel onmogelijk is om me langer dan een kwartier te concentreren op een onderwerp of activiteit. Zoals ik het eerder omschreef: het is alsof mijn gedachten steeds linksaf gaan op een weg waar ik eigenlijk rechtdoor moet.  Dat lijkt vervelend en dat is het ook wel. Maar het moeilijkste eraan vind ik om te accepteren dat het zo is. Want ik heb plannen, die niet uitgevoerd worden. Dat geeft teleurstelling. Mijn vrije tijd (in dit geval: mijn schrijfdag) vliegt voorbij zonder dat ik iets aantoonbaars heb gedaan. En dat vind ik, zacht gezegd, niet leuk. Ik probeer het voor mezelf te verklaren: het is druk geweest de afgelopen tijd, ik ben al een paar weken niet 100% fit, ik ben niet vaak alleen thuis geweest. Ik heb deze dag gewoon even nodig om bij te k

In 1927 kwam Een zomerzotheid van Cissy van Marxveldt voor het eerst uit. Daarna is het nog vele malen herdrukt en het wordt nog steeds gelezen door mensen van allerlei leeftijden. Het gaat over vijf vriendinnen van een jaar of 17, die op vakantie zijn op de Veluwe. In de buurt trekt een groepje studenten in een zomerhuis en ze maken kennis met elkaar. Romantiek hangt in de lucht. Maar wat de meisjes niet weten, is dat de jongens ze een lesje willen leren... Robbert, die jonkheer is, heeft vóór hun ontmoeting toevallig opgevangen dat de meisjes nogal onder de indruk zijn van zijn adellijke titel. Hij hoort ze minachtend praten over mensen van lagere komaf. Robbert besluit zich voor te doen als de chauffeur. Zijn vriend Gerrit Jan, een boerenzoon uit de Achterhoek, wordt voor één zomer de jonkheer. Dit leidt tot allerlei komische situaties. Het wordt ook nog spannend: zal de romantiek in stand blijven als de persoonsverwisseling bekend wordt? Ik vind het een ideaal boek om in de zomer t

Het leek me wel eens leuk om een lijstje te maken van de boeken waar ik op dit moment in lees. Of beter gezegd, de boeken waar ik ooit in begonnen ben en die ik van plan ben in de komende maanden uit te lezen. Echte boeken Gouden jaren - Annegreet van Bergen  Opgeruimd leven met ADHD - Kolberg & Nadeau On writing - Stephen King  Art & fear - David Bayles & Ted Orland Schrijf eens even normaal joh! - Rick Evers & Willem Verdaasdonk E-books Spy girl - Robin Benway The artist’s way - Julia Cameron Mijn leven in de wildernis - Miriam Lancewood Pil - Mike Boddé Shopaholic! - Sophie Kinsella ADD - Ans Ettema-Essler Meisje met zeven namen - Hyeonseo Lee De lessen van burn-out - Annegreet van Bergen De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween - Jonas Jonasson Audioboeken Gedumpt (Leven van een loser) - Jeff Kinney Totaal gesloopt (Leven van een loser) - Jeff Kinney Brief voor de koning - Tonke Dragt Het boek van vergeten woorden - Pip Williams De boeken van Jeff Kinney

Toen ik met dit blog begon, waren het meestal bekenden die mijn posts lazen. Later heb ik een openbaar account aangemaakt op Instagram en daarna kwamen er ook lezers bij die mij in het echt niet kennen.  De laatste tijd gebeurt het wel eens dat mensen die me op mijn Mijmerdingen-account volgen, me ook persoonlijk willen volgen. Het voelt heel onaardig, maar op die verzoeken ga ik niet in. Op mijn persoonlijke account staan foto's van mijn kinderen, details over waar ik woon en andere persoonlijke dingen, en die wil ik niet laten zien aan mensen die ik in het echte leven niet ken. Dus, sorry als jij dat was. Het is niet onvriendelijk bedoeld. (Had ik ook maar geen link naar mijn persoonlijke account in mijn profiel moeten zetten… Die heb ik nu maar weggehaald.) Het bracht me wel op het idee van deze blogpost: voor wie mij wat beter wil leren kennen. Misschien zijn er dingen bij die mijn vrienden niet eens weten.  Daar gaan we dan… Een van mijn hobby’s is reizen, zeg ik altijd. En d